Во сабота, на 6 јули годинава, во градот Братунац, во Босна и Херцеговина беше отслужена света архијерејска Литургија на којашто началствуваше Неговата Светост Патријархот Српски г.г. Порфириј. Со него сослужуваше и Митрополитот Преспанско-пелагониски г. Петар, заедно со архијереите на Српската православна црква: Дабробосанскиот г. Хризостом, Зворничко-тузланскиот г. Фотиј, Захумско-херцеговскиот и Стонско-приморски г. Димитриј, Ваљевскиот г. Исихиј, Шабачкиот г. Јеротеј, на Париз и Западна Европа г. Јустин, Новобрдскиот г. Иларион, Липљанскиот г. Доситеј и избраниот викарен епископ Јенополски г. Никон и многубројно свштенство и монаштво.
Покрај многубројниот верен народ, на Литургијата беа присутни и високи државни преставници: претседателот на Република Српска, Милорад Додик, премиерите на Република Србија и Република Српска, Милош Вучевиќ и Радован Вишковиќ, претседател на Народното собрание на Србија, Ненад Стевандиќ, министри во владите на Српска и Србија, српски претставници во заедничките тела на ниво на Федерацијата Босна и Херцеговина, претставници на општини, градови и национални организации и институции.
По светата Литургија, од Богородичната црква, преку улиците на Братунац тргна поворка, предводена од Светејшиот Патријарх, до градските гробишта каде што беше отслужена Панихида.
Свое обраќање, по панихидата, имаше Патријархот Порфириј, кој, меѓу другото, истакна: „Денес сме едно во Светиот Дух, ние кои сме тука собрани, сите наши сонародници каде и да се наоѓаат и секој наш современик кој го слави Името Божјо, но најблиску сме денес со нашите браќа и сестри кои се тука, во околината. на Средно Подриње и Бирче, кои пострадаа маченички пред триесет и две години.“
Понатаму, тој продолжи: „Сакаме да се бориме со молитва, со православната вера, христијанско воспитување, знаење и образование, со доблест, добрина, милост, солидарност, благородност, сочувство и воопшто култура заснована на нашето духовно наследство, но и со економски напредок и благосостојба. Тоа треба да биде нашето главно оружје, а примарна цел на нашата борба е мирот, нашиот народ и сите народи да живеат во мир и меѓусебно разбирање и почитување. Се бориме за секој напредок, за национална слога, за единство, но не единство во ништо, туку исклучиво во добро и правење добро. Ова се нашите денешни борби“.
„Кога се бориме во битките за мир и иднината на нашите деца, правењето добро на сите и на сите е нашиот главен метод, бидејќи кога правиме добро тогаш сме во мир со себе и со целиот свет, тогаш ја градиме иднината. и на нашите деца и на секое друго дете, кој и да беше и како и да се викаше. Само тогаш не беше залудна жртвата што ја дадоа нашите браќа и сестри во овој крај пред триесет и две години, иако беше премногу болна“, истакна патријархот Порфириј и јасно и гласно праша:
„Но, што да правиме со болката што ја чувствуваме денес пред овој олтар на нашите маченици? Зарем болката на секој човек, христијанин, муслиман, агностик или нешто друго, не е товар што подеднакво ја кине секоја човечка душа? Од ова знаеме дека и нашите соседи ја чувствуваат истата болка и дека заеднички именител ни е тагата. Така, сите невини жртви се достојни за молитва и секоја жртва има име и презиме. И името и презимето не ја означуваат границата на болката! Затоа не ни помислуваме да ги потцениме или намалиме жртвите на другите народи. Напротив! Господ е наш сведок дека како православни христијани се поклонуваме пред секоја невина жртва, бидејќи таа е подеднакво вредна и света и достојна за молитва, без разлика дали е бошњачка, хрватска или српска. Меѓутоа, нам, браќа и сестри, за вистинитоста на српските жртви, за светите Христови маченици, за нашата духовна победа, не ни е потребна ничија писмена потврда, а најмалку на сторителите и нивните соработници“.
