Моштите на новоканонизираната св. Ана, мајката на св. Василиј Острошки
На својата последна седница, Светиот Архиерејски Собор на Српската Православна Црква воспостави неколку нови празници. Соборот, предводен од Неговата Светост Патријархот Порфириј, канонизираше шест индивидуални светители и три групи светомаченици, како што известивме. Сега пренесуваме куса биографија за секој од нив.
Свети Никодим (Милаш) (1845–1915) бил епископ на Далмација и Истра, познат богослов и каноничар на Православната Црква, автор на над 180 дела, вклучувајќи го влијателното „Право на Православната Црква“, и ректор на Богословијата во Белград.
Свети Кирил (Цвјетковиќ) (1791–1857), монах и исповедник, храбро ја бранел Православната вера од унијатството во Далмација, претрпел 25 години затвор и прогонство, и починал во манастирот Бездин.
Свети Михаило Барбиќ, парох во селото Кртови кај Котор, бил брутално мачен и убиен од комунистичките власти по Втората светска војна, под лажни обвиненија, а неговото тело било фрлено во септичка јама.
Свети Илија Родич (†1942), дипломец од Призренската богословија, претседател на книжевното друштво „Растко“, поет и татко, бил стрелан без судење од локални партизански сили на 7 април 1942 година. Рехабилитиран е во 1957 година од Воениот суд во Загреб.
Свети Јован од Стјеница (околу 1382–1462), монах чии мошти се чуваат во манастирот Стјеник на планината Јелица, почитуван поради своите исцелителни чуда, бил убиен од Турците.
Света Ана (Анастасија) (XVI–XVII век) од Попово Поле, вдовица од племето Васојевиќ, била добродетелна и длабоко побожна мајка на Свети Василиј Острошки, имала чудесни виденија на Пресвета Богородица, живеела во постојана молитва и смирение, и им помагала на старите и болните во својата заедница.
Маченици Решковачки пострадани во 1688 година од Турците.
Мачениците од ’Рмањ биле монаси и свештеници од манастирот Свети Николај во ’Рмањ. Нивните остатоци беа пронајдени во 2022 година при обнова на манастирот, закопани покрај темелите како сведоштво за тешката историја на обителта. Денес се чуваат во кивот во манастирот.
Мачениците од Гаравице и Бихаќ-Петровац биле 12.000 Срби брутално убиени од усташките сили во 1941 година во близина на Бихаќ – едно од најголемите страдалишта на Втората светска војна во Босна и Херцеговина.